بسم الله الرحمن الرحیم

یقینا تلاش‌های ارزشمند کسانی که به نام پرستار از آنان یاد می کنیم بر کسی پوشیده نیست و در این شرایط  حساس کشور که درگیر بیماری منحوس کرونا هستیم بی تردید وظیفه سنگین تلاشگران عرصه سلامت بویژه پرستاران در فرآیند درمان که با انگیزه الهی ایثار می کنند و با  از خودگذشتگی جان پرتالم بیماران را آرامش و امیدواری می بخشند، خدمتی بزرگ و قابل تحسین است.

اینجانب با گرامیداشت یاد و خاطره شهدای عرصه سلامت، ضمن تقدیر و تشکر از فداکاری کادر درمان، روز میلاد باسعادت بانوی بزرگ اسلام و روز ” پرستار” را که مزین به نام مبارک حضرت زینب (س) است به پرستاران ایثارگر تبریک عرض نموده، سلامتی و توفیق روز افزون شان را‌ از خداوند سبحان  خواستارم و قطعه شعر خودم را با نام ” پرستار ” تقدیم همه پرستاران عزیز ایران زمین می نمایم.

پرستار

روز تکریم پرستار است و بس

آنکه با بیمار همیار است و بس

آنکه در روز و شب دنیای خود

او سراسر فکر بیمار است و بس

هر زمانی درد تورا طاقت برید

چوخطابت با پرستار است و بس

دست آرامش او همچون طبیب

نام او گویا پرستار است و بس

کارش از زینب(س) نشانی می دهد

چونکه او غمخوار بیمار است و بس

باقرا این جمله را بسیار زیبا گفته ای

نام زینب(س) هم پرستار است و بس

قطعه ای از شعر من تقدیم اوست

آنکه نامش چون پرستار است و بس

 نویسنده: سرهنگ با قر رجبی ویسرودی - فرمانده انتظامی شهرستان املش

–

امتیاز بدهید :

از آنجایی که زندگی اجتماعی انسانها حاصل تعامل و مشارکت آنهاست و فعالیت های مشارکتی پایه و اساس حیات اجتماعی بویژه در جوامع سنتی می باشد که در تعریف مشارکتParticipation) )به‌معنی به‌کار گرفتن منابع شخصی به‌منظور سهیم شدن در یک اقدام جمعی است.[1]یعنی  مشارکت عملی جمعی، آگاهانه و داوطلبانه است که دربردارنده دخالت در امور عمومی و در سطوح مختلف تصمیم‌گیری­های .... تا مساعدت مستقیم به ارضای نیازهای اجتماعی و همچنین دخالت مردم در کارکرد سازمان­هایی است که حیات کاریشان به آن بستگی دارد.[2]با تامل در هدف مشارکت که همفکری، همکاری و تشریک مساعی افراد در جهت بهبود کمیت و کیفیت زندگی در تمامی زمینه‌هاست که در نگاه علمی در این نوشتار از نگاه مکتب جامعه شناسی(کارکردگرایی)به ان پرداخته شده مکتب کارکردگرایی (Functionalism)؛ این مکتب توجه خود را به نقش‌ها و کارکردهایی معطوف می‌دارد که مشارکت افراد یا گروه‌ها در جامعه موجب پدید آمدن آن‌ها می‌شود. از نظر طرفداران این مکتب عملکرد یا فونکسیونی که مشارکت گروه یا طبقه خاصی در جامعه به‌وجود می‌آورد، حائز اهمیت است. زیرا در نتیجه این کارکردها، نظام اجتماعی می‌تواند به حیات خود ادامه دهد و انسجام اجتماعی و وفاق جمعی را پدید آورد. در این مکتب، نقشی که هر جزئی از ساخت اجتماعی در رابطه با کل در نظر گرفته می شود. با بهره گیری از نظریه بالا از آنجایی که زندگی اجتماعی بویژه در گذشته بر مبنای فعالیتهای سنتی استوار بود بیش از هر زمانی نیازمند ایفای نقش اننسانها در فعالیت های گروهی بود بطوری که در روابط اجتماعی پایدار که حتی بصورت سنتی در آمده از اهمیت خاصی برخوردار بوده و این ایفای نقش شاید تا سالیانی منحصر به فرد یا افراد یا قبیله ای خاصی می شدکه در ادامه بصورت مصداقی پرداخته خواهد شد،

دوشاب پزی یکی از فعالیت هایی است که هم می توان به عنوان یک آیین کهن به آن پرداخت و به آداب و رسوم‌ و شیوه های مشارکت پرداخت که این فعالیت براساس روابط پایدار نهادینه‌شده در جامعه‌ و میزان مشارکت افراد را تحت تأثیر قرار می‌دهد و حتی ساخت جامعه را حفظ می‌کند و موجب بقا و ادامه حیات آن‌ها می‌شود.

در مکتب کارکردگرایی که توجه خود را به نقش‌ها و کارکردهایی معطوف می‌دارد که مشارکت افراد یا گروه‌ها در جامعه موجب پدید آمدن آن‌ها می‌شود. از نظر طرفداران این مکتب عملکرد یا فونکسیونی که مشارکت گروه یا طبقه خاصی در جامعه به‌وجود می‌آورد، حائز اهمیت است. زیرا در نتیجه این کارکردها، نظام اجتماعی می‌تواند به حیات خود ادامه دهد و انسجام اجتماعی و وفاق جمعی را پدید آورد. در این مکتب، نقشی که هر جزئی از ساخت اجتماعی در رابطه با کل در نظر گرفته می شود و اگر به صورت مصداقی به موضوع مورد بحث ما "مراسم دوشاب پزی " در روستاهای گیلان بپردازیم نشان می دهد که از یک طرف استفاده از فراورده های طبیعی و محصولات طبیعت در جهت برطرف نمودن نیازهای زندگی روزمره و یا ذخیره سازی ان برای روزهای نیاز بوده که این امر در مطالعات و تحقیقات بویژه در منوگرافی ها به روشنی امده است و نشان می دهد که بهره گیری از ظرفیت طبیعت برای حیات و بقا در روستا مبتنی بر ساختار کشاورزی و دامداری بخشی از زندگی سنتی بوده است و در بیشتر مواقع فرآیندهای زندگی بدون مشارکت اطرافیان امکان پذیر نبوده، مثلا در همین مراسم دوشاب پزی که از ساختن کوره مخصوص، تهیه و چیدن خرمالوی جنگلی (اربا به زبان محلی) از روی درخت، حمل آن تا محل پخت و پز ، آب یا شیره گیری ، پخت و پز طولانی مدت آن ، تهیه حجم بالای هیزم و....که یک فرآیند سخت و دشواری است و با توجه به مشغله کاری زیاد زندگی روستایی از توان یک خانواده خارج می باشد.پس می طلبد که این فعالیت بصورت مشارکتی اقدام شود

مشارکتی از این بابت که چند نفر از دو یا چند خانواده در کنار هم قرار گرفته و به صورت دسته جمعی به فراوری این محصول پرداخته و به صورت آگاهانه و داوطلبانه در این امر مشارکت نموده و در پایان هر یک سهم خود را برداشت نموده و برای مصارف خود و یا فروش و معاوضه ان با سایر کالاهای مورد نیاز اقدام می نمایند

اگر حتی به چرایی تولید این محصول اشاره داشته باشیم بد نیست که بدانیم علاوه بر مصرف ان بعنوان بخشی از وعده های غذایی مانند صبحانه ، تهیه حلوا و شیرینی جات خانگی و....در پیشگیری و درمان برخی از بیماری ها از جمله زردی کودکان ، تنگی نفس و آسم ، جبران کم خونی و...باورهایی وجود دارد که انگیزه تولید ان را مضاعف می کند

اما انچه در یک جمعبندی در این مقاله می توان بیان کرد اینکه این مراسم حاصل روابط پایدار و ساخت اجتماعات سنتی بوده و پایه و اساس ان هم بر مشارکت اجتماعی اقوام و قبایل روستایی بنا نهاده شده است و اگر امروزه هم وجود ان به شکل مختصر دیده می شود رگه های مشارکت اجتماعی که برگرفته از همان عهد کهن است در ان دیده می شود

از طرفی دیگر ایفای نقش افراد در این فعالیت مشارکتی مهم است بطوری که همین اقدام ساده سنتی دارای نقش های تخصصی خویش است مثلا چیدن خرمالو از درخت به خاطر ارتفاع زیاد درخت و نحوه چیدن آن که به زمین هدایت شود کار هرکسی نیست، نحوه شیره گیری آن و حتی نحوه پختن دوشاب که با اندک غفلتی سرریز شده و یا با عدم توازن شعله های آتش طعم آن عوض و تلخ خواهد شد و این بیانگر ایفای نقش های متفاوت در کنار همدیگر است که باعث انجام این امر می شود و کارکرد هرکسی برای رسیدن به هدفی از پیش تعیین شده جمع است و اگر این کارکردها و ایفای نقش نباشد نتیجه ای در کار نبود و مهمتر اینکه این همه روابط در کنار هم کارکرد دیگری برای جامعه دارد و آن تقویت انسجام و همبستگی اجتماعی در گروههای اجتماعی است که برای حفظ و بقای جامعه ضروری است.

نویسنده: دکتر باقر رجبی ویسرودی

-----------------------------------------------------------------------

منابع؛

[1]. محسنی، منوچهر و جاراللهی، عذرا؛ مشارکت اجتماعی در ایران، تهران، آرون، 1382، ص12.

[2]. جباری، حبیب؛ مشارکت و توسعه اجتماعی، مجموعه مقالات همایش توسعه اجتماعی وزارت کشور، 1378، ص8-7

امتیاز بدهید :